Willem Einthoven (ur. 21 maja 1860 w Semarang, zm. 29 września 1927 w Lejdzie) – holenderski fizjolog i histolog, laureat Nagrody Nobla w 1924 roku.

Urodził się w Holenderskich Indiach Wschodnich. Od 1886 roku pracował na Uniwersytecie w Lejdzie, m.in. jako profesor. Został wybrany do londyńskiego Royal Society.

Opracował teorię pola elektrycznego serca oraz ogólne prawo projekcji prądów czynnościowych serca na powierzchnię ciała. Stworzył podstawy elektrokardiografii, skonstruował galwanometr strunowy (1903, tzw. galwanometr Einthovena). Za odkrycie mechanizmu rejestracji elektrokardiogramu otrzymał w 1924 roku Nagrodę Nobla. Zajmował się także zjawiskami elektrycznymi układu nerwowego.